ماه تنها قمر طبیعی زمین می باشد که از همان ابتدای پیدایش زمین به همراه آن بوجود آمده و روشنایی آن از تابش نور خورشید است. متوسط فاصله ی ماه تا زمین حدود ۳۸۴۴۰۰کیلومتر است. نیروی جاذبه ماه یک ششم نیروی جاذبه زمین است. اتمسفر ماه به حدی رقیق است که تقریباً می توان گفت فاقد مولکلول است و به علت نداشتن مولکول نور خورشید در آسمان ماه تجزیه و منعکس نمی شود بنابراین آسمان ماه به رنگ تیره دیده می شود.لیبراسیون کره ی ماه در یک چرخش ماهانه
حرکات ماه: کره ی ماه علاوه بر اینکه به همراه زمین به اطراف خورشید می چرخد، خود نیز دارای دو حرکت است.۱) حرکت انتقالی به دور زمین که خود از دو نظر مورد توجه است. اول زمان نجومی ماه(زمانی که ۳۶۰ درجه دور بزند) که مدت آن برابر ۲۷روز ۷ساعت و ۴۳ دقیقه است و دوم زمان هلالی ماه(فاصله بین رؤیت دو هلال هر ماه) معادل ۲۹روز ۱۲ساعت ۴۴دقیقه ۲) حرکت چرخشی ماه دور خودش که زمان آن برابر با مدت چرخش ماه به دور زمین است(۲۷روز) از دلایل کندی حرکت، تأثیر نیروی جاذبه ی زمین بر ماه است. در حرکت ماه به اطراف زمین موقعیت ماه هر روز نسبت به ستارگان حدود ۱۳درجه به سمت شرق تغییر می کند. در نتیجه ماه هر روز ۵۰ دقیقه دیرتر از روز قبل طلوع و غروب می نماید. همچنین چون کره ماه ظرف ۲۷ روز یک دور کامل به دور زمین می چرخد و در همین ایام زمین هم در مدار خود به دور خورشید مقداری تغییر مکان می دهد، ما برای دیدن ماه به صورت هلال باید دو روز دیگر به رقم فوق اضافه کنیم یعنی در واقع هلال ماه پس از مدت حدود ۲۹ روز دوباره مشاهده می شود. اما چرا ماه همیشه یک طرف آن به سمت زمین است؟ و ما همیشه یک طرف ماه را می بینیم؟ در جواب باید گفت:علت آن به مساوی بودن زمان حرکت چرخشی ماه به دور خود و حرکت مداری آن به دور زمین است. یعنی به دلیل کندی حرکت ماه به دور خود و برابر بودن آن با زمان حرکت مداری ماه به دور زمین همیشه فقط یک سمت ماه رو به زمین است و انسان در روی زمین هرگز پشت ماه را نخواهد دید.
منبع:دکتر مهدی چوبینه، زمین در فضا